این خانه کوچک،
این سنگر،
این معبر،
این گودی در دل من،
در ذهن تو،
این رقص اعداد تکراری و خسته کننده صفر و یک
این جملات برهم تکیده شده پر از حرف،
در کنج زمان،
در پست های من،
در نظرات تو،
فریاد است!
غوغاست...
صدای پرمحبت خدا را میشنوی؟
و حرف زدن آرام علی؟
و خوش زبانی دوستان!
... حرف هایتان را می شنوم،
نگاه هایتان را دنبال میکنم،
دست هایتان را میبوسم،
اشک هایتان را پاک میکنم،
و در آغوشم جایتان میدهم
لبخند بزنید!
من به جای شما گریه میکنم...
0 نظرات:
ارسال یک نظر
***
پاسخ را در همین وبلاگ دنبال کنید.
با تشکر
***